Educare begon als een gestencild krantje waarmee een groep bewuste opvoeders de mogelijkheid kreeg om hun inzichten in opvoeding en onderwijs met elkaar te delen. Al gauw bleek dat er een grotere groep mensen behoefte had aan deze ideeën en inzichten. In 1987 werd Marijke Sluijter hoofdredacteur en onder haar inspirerende leiding groeide Educare binnen korte tijd op tot een volwaardig tijdschrift.
De eerste jaren werden de artikelen nog met de hand uitgetypt, geknipt en geplakt. Er stond een strijkplank in de redactiekamer waar al puzzelend een blad ontstond uit al deze knipsels.
Dankzij de snelle ontwikkelingen in computertechnologie konden we in de jaren '90 een vormgever inhuren en kwam de eerste full-color Educare van de pers rollen. De verzendingen deden we nog zelf: dagen van enveloppen vullen, adresstickers plakken en vervolgens alles op postcode sorteren zodat we konden besparen op de portokosten...
Na de eeuwwisseling en aansluiting op het internet nam de drukker het verzenden van ons over en kon de redactie verhuizen van een fysieke redactiekamer naar een digitale werkomgeving. Hier stonden artikelen online klaar om spel- en typfouten eruit te vissen en beeldmateriaal toe te voegen.
Het werk ging nu stukken efficiënter en we verhoogden de oplage van 4x naar 5 uitgaves per jaar. Vanaf dat moment hadden we ook beschikking over pdf versies van Educare en deze vind je terug in dit archief. (We hopen dat we op termijn de oudere jaargangen ook kunnen digitaliseren en hieraan toevoegen.)
Eind 2011 besloten we Educare uit te breiden met digitale verdieping: de Educare Plus. Behalve een papieren tijdschrift, waar we lang niet alles in kwijt konden wat we eigenlijk graag kwijt wilden, kwam er een digitale aanvulling: aanvullende artikelen, werkbladen en audio bestanden .
Het Educare Netwerk bestaat in onze ogen uit iedereen die Educare gemaakt heeft en iedereen die het tijdschrift las.
Tientallen jaren verzamelde een wisselende groep vrijwillige auteurs, fotografen, illustrators en redacteuren ideeën en praktijkvoorbeelden. We hadden contacten met mensen over de hele wereld en waren zelf dikwijls deelnemer of mede-organisator van grote internationale congressen. Het milieu of vrede was een veel voorkomend onderwerp. We interviewden fantastische mensen die ons leerden hoe je vanuit opvoeding en onderwijs kunt komen tot een harmonieuze samenleving, waarin ieder zich gehoord en gezien voelt en zijn eigen plek kan innemen.
De abonnees van Educare waren opvoeders (ouders, verzorgers, leerkrachten, remedial teachers, therapeuten en kindercoaches) die bewust met opvoeding omgingen. Ze waren voortdurend op zoek naar nieuwe inzichten en vernieuwende werkwijzen en wilden dat met elkaar delen. Met de komst van het internet kwamen er steeds meer mogelijkheden om dit te faciliteren...
Net na de eeuwwisseling zetten we een forum op. Het tijdschrift kreeg een eigen website en een eigen nieuwsbrief. Zo konden we onze abonnees tussen de uitgaves van het tijdschrift op de hoogte houden van actuele ontwikkelingen.
Rond 2008 schreef Marijke het e-book over over opgroeien in verbondenheid en er kwam een extra site waar wekelijks een tip gepubliceerd werd om deze ideeën simpel in praktijk te brengen.
In diezelfde periode startten we ook een online community waar leden op konden bloggen, groepen starten en oproepen plaatsen. En uiteraard kon je inmiddels ook met ons communiceren op Twitter, Facebook en LinkedIn.
Een abonnement op Educare was dus niet zomaar een abonnement maar een manier om je te verbinden met een levendige community.
